Parzęczew - pierwotnie wieś książęca, założona przez rodzinę Pomianów przybyłą w te strony z Wielkopolski. Na prośbę Wojciecha Parzęczewskiego łowczego łęczyckiego - ówczesnego jej właściciela, król Władysław Jagiełło 7 kwietnia 1421 r. nadaje mu prawa miejskie. Status miasta został Parzęczewowi odebrany po 446 latach dopiero przez cara Aleksandra II w 1867r, w ramach represji po powstaniu styczniowym. Parzęczew choć był zawsze małym miasteczkiem a dziś jest tylko osadą, w swojej bogatej historii posiadał aż trzy kościoły.
Pierwszy kościół drewniany konstrukcji zrębowej, p.w. Wniebowzięcie N.M.P i św. Anny, został wystawiony w rynku około 1420 roku przez rodzinę Parzęczewskich herbu Pomian. Przy tym kościele arcybiskup gnieźnieński Wojciech Jastrzębiec erygował wkrótce parafię (napewno po roku 1423).
Drugi kościół drewniany p.w. św. Wojciecha, pobudowany został za miastem na początku XVI wieku również z fundacji rodziny pieczętującej się herbem Pomian, najprawdopodobniej przez kasztelana łęczyckiego Wojciecha z Gledzianowa - ówczesnego dziedzica miasta. Kościół ten istniał jeszcze na początku XIX wieku, ale dziś nie ma po nim żadnych śladów.

Trzeci kościół także drewniany p.w. św. Rocha wzniesiony został pod koniec XVI wieku we wsi Ignacew, a w XVII wieku przeniesiony na cmentarz grzebalny do Parzęczewa, gdzie stoi po dzień dzisiejszy. Świątynia ta to cenny zabytek wysokiej klasy, drewnianego, ludowgo budownictwa sakralnego, bogato wyposażona w trzy ołtarze barokowo-rokokowe, piękne obrazy malowane na płótnie i liczne figurki świętych. Kościół ten został gruntownie odnowiony i zakonserwowany na przełomie 2000/2001 roku. W 1800 r. podczas wielkiego pożaru całego miasta, spalił się główny kościół w rynku. Na jego miejsce Franciszek i Ignacy Stokowscy - ówcześni właściciele dóbr parzęczewskich fundują nowy kościół murowany z cegły, p.w. Wniebowzięcia N.M.P, św. Anny i św. Wojciecha. Kościół ten został zbudowany dość szybko w latach 1802-1804 i już w 1805 r. poświęcony przez oficjała łowickiego Ks. Jastrzębskiego. Konsekracja nowo wybudowanej świątyni nastąpiła dopiero 3 maja w 1840 r. a dokonał jej biskup sufragan diecezji kujawsko -kaliskiej - Ks. Józef Joachim Goldtmann. Pod koniec XIX wieku kościół był aż dwukrotnie rozbudowywany, zmieniono też gruntownie jego wystrój i wyposażenie. Fundusze czerpano z tzw. skarbu powstańczego, ofiarowanego na rzecz parafii przez Józefa i Elżbietę Pawlaków. Po tych licznych przeobrażeniach budowlanych i architektonicznych, doszło do powtórnej konsekracji świątyni w 1903 r. przez arcybiskupa warszawskiego Wincentego Teofila Chościak Popielą.

Ściany kościoła przyozdobione są przepiękną polichromią namalowaną przez ucznia Jana Matejki - Aleksandra Przewalskiego na przełomie XIX i XX stulecia. Centralne miejsce w wystroju świątyni zajmuje Golgota - monumentalne malowidło, nie mające sobie równych nie tylko w najbliższej okolicy, ale i w całej Łódzkiej Archidiecezji. Autorem tego arcydzieła jest malarz z Petersburga, niejaki Wincenty Łukasiewicz. Obraz został namalowany farbami olejnymi na świeżym tynku wzmocnionym jajkami oraz pakułami lnianymi i sierścią zwierzęcą. Do namalowania Golgoty wybudowano specjalną absydę (wnękę), oświetloną dwoma dużymi oknami.

Zamiarem najwybitniejszego z proboszczów parzęczewskich - Ks. Franciszka Marcinkowskiego, było uczynienie z kościoła w Parzęczewie swoistego Sanktuarium Męki Pańskiej, stąd w 1898r. sprowadzono tutaj Relikwie Drzewa Krzyża św. podarowane przez księżną Fitalis z Palermo wraz z dokumentem autentyczności. Zostały one zrabowane przez Niemców podczas okupacji w 1941r. Innym klejnotem i skarbem drogocennym świątyni, są dwa barokowe relikwiarze w kształcie trumien, zakończone od góry rzeźbami ptaków - pelikanów. Zawierają one szczątki świętych Męczenników i wyznawców.

Całe wyposażenie kościoła - jak ołtarze, obrazy, dekoracja stiukowa, konfesjonały, ambona, chrzcielnica, oświetlenie - to swoiste dzieła sztuki. Wnętrze kościoła zostało gruntownie odnowione w ramach przygotowań do Wielkiego Jubileuszu 2000 lecia Chrześcijaństwa. W sposób szczególny w parzęczewskim kościele czczona jest Matka Boża Bolesna zgodnie z sentencją biblijną wypisaną na sklepieniu w prezbitenium: "Przyjdźcie i zobaczcie, czy jest boleść jako boleść moja" (por. Lm 1,12)

Więcej informacji o historii parafii można znaleźć w Książkach.